قباد شيوا، طراح و گرافیست ضمن اظهار تاسف از اینکه در ماه آخر عمر این استاد برجسته به خاطر سفر فرصت با وی بودن را از دست داده است، گفت: من سال 1340 و در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران با استاد جوادی‌پور آشنا شدم و از سال دوم دانشگاه این افتخار نصیب من شد که شاگرد این هنرمند برجسته باشم.

وی ادامه داد: وقتی جوادي‌پور در جامعه به عنوان نقاش شناخته شد که در میان هنرمندان آن روزگار بر سر این موضوع که چه کسی پیشگام هنر مدرن در ایران است، اختلاف نظر وجود داشت. در حالی که این هنرمند برجسته خود از جمله پیشتازان این عرصه بود.

به گفته شیوا، جوادی‌پور با اینکه تحصیل‌کرده خارج از کشور بود، اما هرگز تابع مکاتب غرب نبود. در واقع از دریچه نگاه خود به دنیا نگاه می‌کرد و آن را ترسیم می‌کرد. از این رو باید او را در روش هنری ثابت‌قدم دانست. ضمن اینکه همه آثارش آکادمیک و دارای مشخصه‌های بارز هنری بود.

این هنرمند گرافیست وجه آموزشی جوادی‌پور را از جمله ویژگی‌های شاخص این هنرمند برشمرد و توضیح داد: وی نخستین فردی بود که به آتلیه وارد و آخرین نفری بود که از آن خارج می‌شد. استاد، علاوه بر این شاگردانش را مثل فرزندانش می‌دانست و با هنرجویانش زندگی می‌کرد.

به عقیده شیوا، استاد جوادی‌پور از بین نرفته چرا که فضائل اخلاقی و هنرش در میان تمام دوستدارانش نفوذ کرده است و جای خالی استاد جوادی‌پور در میان جامعه هنری همیشه احساس خواهد شد.

6 دي 1391